۲-۱ کمی امید واری ، با ترس از نتوانستن 

راستیتش نمی دانم ..

امیدوارم که بتوانم .

برای اینکه بتوانم به خودم کمک کنم ؟

چند سوال از خودم می پرسم و بعد بر روی کاغذ می آورم.

کمی بر رویشان فکر میکنم ، شاید بتواند راهی پیش رویم بگذارد .

خوب شروع می کنم :

سوال اول : اصلا من برای چه باید درونم پر از آتش باشد که من را این همه آشفته کند که بخواهم فریاد بزنم ؟

به نظرم همین سوال خودش سوالات بسیاری را در بر می گیرد .

سوالی دیگر برای رسیدن به جواب سوال اول :

باید به اتفاقات اخیرم کمی فکر کنم ، من امروز چه حوادثی برایم پیش آمده است ؟

و یا اینکه چه اتفاقات خوبی برایم رقم خورده است ؟

اصلا ممکن است ؟ ،  با وجود این آشفتگی و آتش درونم که میخواهم با تمام وجود فریاد بزنم .

مگر اتفاق خوبی هم هست ؟

خوب ، زیاد درگیر حاشیه نشوم بهتر است .

چه نکته ی خوبی به ذهنم رسید ، یعنی درگیر حاشیه نشوم.

از ابتدا دوباره شروع می کنم .

اَه …  اصلا چرا نمی توانم تمرکز کنم ؟

چقدر دور اطرافم سر و صدا هست .

خدایا  ، چرا من همین تمرکز کردن ساده را هم نمی توانم؟

چقدر ضعیف شدم ، از درونم با تمام حس های وجودی ام

انگار حس می کنم بقیه دارند می آید و در مغز من رژه می روند ..

همین که وسط فکر کردنم ، کسی می آید …

مثل آگهی بازرگانی ، که وسط حساس ترین قسمت فیلم ، که می خواهد به معشوقه اش برسد ، آگهی پخش می شود .

کسی هم نیست بگوید داشتم می دیدم ، چرا الان وسط این فضا و در این لحظه و قسمت قشنگ ماجرا که رسید ،  باید  این آگهی برای پخش می رفت .

بله دارم درس می خوانم که صدای آن بلندگویی که از بیرون خانه می آید و انگار دقیقا در وسط مغز من است ، حالا بیا بگو آقا مزاحمت ایجاد نکن ، مگر قبول می کند !

انگار اغلب اوقات انجام کارها برایم قدری مشکل شده است.